ಆಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಬಂದ ಗೆಳೆಯನಿಗೊಂದು ಮಾತು 


ಗೆಳೆಯಾ ..
ಕರಾವಳಿಯಲಿ ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ಸುರಿದ ಮಳೆನೀರು
ಕಲ್ಲುಭೂಮಿಯ ಕೃಪೆಗೆ ಶರಧಿಯ ಪಾಲು

ಮುಗಿಲಾ ಹರ್ಕೊಂಡ ಬಿದ್ದ ಮಳೆಯೊಳು ಹೇಗೆ ಹೋಗಿ ತರಲಿ ಆಲ್ಕೋಹಾಲು,
ನೀನೆ ಹೇಳು

ಬಜ್ಜಿ, ಬೋಂಡ, ಬೋನ್ಲೆಸ್ ಚಿಕನ್ ಕಬಾಬುಗಳ ಸರಕಾರಿ ಭಾಗ್ಯವಿಲ್ಲ !
ಸಕ್ಕರೆ ಬೆರೆಸಿ ಕುಡಿಯೋಣವೇ?  ಬಿಸಿ ಹಾಲು

ಅರರೆ ...ಗುಮ್ಮುವಂತೆ  ಗುರಾಯಿಸುಬೇಡ.
ಮಳೆಹನಿ ಹೊಡೆತ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿ ತಂದರಾಯಿತು ಒಂದೆರಡು ಫುಲ್ ಬಾಟ್ಲು
======

ನಾನೂ ಒಂದು ಕವಿತೆ

ಆಸೆಪಟ್ಟು ಬರೆದು 

ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ

ಬೆಲೆ ಸಿಗಲಾರದೇನೊ ಅಂದುಕೊಂಡು-

ಬರೆದವನೇ ನನ್ನ ಮುದುಡಿ ಬಿಸಾಡಿದ

ನಾನೊಂದು ಸಂಸ್ಕಾರವಿಲ್ಲದ ಕವಿತೆ

ಈಗ ಮೈಗೆ ಮೈ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಹಾಳೆಯೇ ಶಾಶ್ವತ

ಶಾಹಿಯ ಆಯುಷ್ಯವಿರುವತನಕ

ಹಾಳೆಯ ಅನುಕಂಪವಿರುವತನಕ

ಯಾರು ಕಾಣರು ನನ್ನ

ಯಾರು ಕೇಳರು ನನ್ನ

ನಾನೊಂದು ಇದ್ದು ಇಲ್ಲದ ದನಿ

ಅಕ್ಷರಶಃ ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದು ಏನೂ ಇಲ್ಲದಾದ ಕರ್ಣನಂತೆ

ನಾನೆಂದೂ ನನ್ನ ಬಯಸಲಿಲ್ಲ

ನಾನು ನನ್ನ ಹಾಗೇ ಇರಲು ಬರೆದನೇ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ

ತಿದ್ದಿದ ತೀಡಿದ ಮತ್ತೇನನ್ನೋ ಬರೆದು ಕವಿತೆಯೆಂದ

ಯಾವ ಹಂಗಿಗೂ ಜೋತುಬೀಳದೆ

ತಿದ್ದುಪಡಿಗೆ ಒಳಪಡದೆ

ಅಸ್ತಿತ್ವವಿಲ್ಲದ ನಾನು

ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟಿದೇನೊ ಹಾಗೆ ಇರುವ ನಾನು

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನ ಪ್ರತಿಸಲದ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲಿನ ಮೊದಲ ಆಲಾಪ

ಎಂದಿಗೂ, ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಪ್ರಕಟವಾಗದ ನಾನು

ಒಂದು ಮನದ ಹಸಿ ಹಸಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ 

ನನಗೆ ಸಂಸ್ಕಾರ ಸಿಕ್ಕರೆ ಕವಿತೆ

ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಾನು ಸಂಸ್ಕಾರವಿಲ್ಲದ ಕವಿತೆ

=====

=====

"ನಾ ಕಂಡ ಚೆಲುವೆ, ಮೌನಿ..!!"

"ನಾನ್ಯಾಕೆ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದೆ?"

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಹುಷಃ ಪ್ರತಿ ಹೆಣ್ಣಿಗೂ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಕಾಡಿರುತ್ತೆ,
ಇಲ್ಲ ಹಲವು ಸಲ ತನಗೆ ತಾನೇ ಕೆಳಿರುತ್ತಾಳೆ! ತಾನು ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಹುಟ್ಟಬಾರದಿತ್ತು.
ಅದೊಂದು 'ಅಳುಕು' ಅವಳಿಗೆ.

ಅದೆಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಒಗ್ಗಬೇಕು?
ವಿವಿಧ ಹಂತದಲ್ಲಾಗುವ ದೈಹಿಕ ಬದಲಾವಣೆ, ಮಾನಸಿಕ ಅಸಮತೋಲನ.
ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೊರೆಯಾಗದೆ, ಹೋದಮನೆಯ ಹೊಸ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ, ಹೊಸ ಜನಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂತಿರಬೇಕು!!
ಈ ಮಧ್ಯ ತನ್ನಸ್ತಿಕೆ, ತನ್ನ ಆಸೆ, ಕನಸು, ಸ್ವಾತಂತ್ರ, ತವರು....
ಹಾ, "ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ"ಯೂ  ಆಗಿರಬೇಕು.!!

ಇಲ್ಲೊಂದು ಕತೆ ಇದೆ, ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಆತ್ಮೀಯ ವಾಗಿರುವ ಕುಟುಂಬದ ಒಂದು ನೈಜ ಕತೆ.

ಅದೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಕಾಲವಿತ್ತು, ಯಾವ, ಮೊಬೈಲ್, ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಇಲ್ಲದ್ದು. ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳದ್ದು.
ಬೇಸಿಗೆ ರಜಾ, ಆಹಾ ಮಜವೋ ಮಜಾ! ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬರುವುದು,
ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಆ ರಜಾ ದಿನಗಳು ಹಬ್ಬವೆ ಸರಿ.

ಒಂದು ರಜೆಗೆ  ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಆತ್ಮಿಯವಾಗಿರುವ ಒಂದು ಕುಟುಂಬದವರು  ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಈ ಕತೆ ಅವರ ಮಗಳು 'ಮೌನಿ' ಯದು.
ಮುಂದೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವುದು ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಊರಿನ,  ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯರ ಸಂಪರ್ಕ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು.


ಕಳೆದ ವರ್ಷ ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಊರಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಆಗ ಮೌನಿಯ ವಿಷಯವಾಗಿ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲ ಬೇಸರದಿಂದ  ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ರು.

ಅವಳಿಗೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಇದೆ, ವಾಸಿಯಾಗದ, ಔಷಧಿಯಿಲ್ಲದ ಸಮಸ್ಯೆ!!

ಅದೊಂದು ವ್ಯಾಧಿ.
ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ
"Mayer-Rokitansky-Küster-Hauser" syndrome  (MRKH-Syndrome) ಅಂತ ಕರಿತಾರೆ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಸಿಂಡ್ರೋಮ್.
ಈ ಸಿಂಡ್ರೋಮ್ ಇರುವ ಹುಡುಗಿ "ಋತುಮತಿ" ಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ!!
ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಾರಣ, 'ಪೂರ್ಣ ವಿಕಸಿಸದ' ಗರ್ಭಾಶಯ ಅಥವಾ  ಗರ್ಭಾಶಯ ಇಲ್ಲದೇ ಇರುವುದು.

ಹತ್ತು ಹಲವು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಹಲವು ವೈದ್ಯರನ್ನ ಕಂಡು ಬಂದರು, ಕಡೆಗೆ  ಹರಕೆ ಹೊತ್ತೀದರೂ ಅವಳ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ!! ಮೊದಲೇ ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮೌನಿ ಯಾಗಿದ್ದವಳು, ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಂತರ್ಮುಖಿ ಯಾದಳು. ತಾನೇ ಗೃಹಬಂಧಿಯಾದಳು, ಓದು ನಿಲ್ಲಿಸದಳು. ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗದೆ, ಯಾರೊಡನೆಯು ಬೇರೆಯದೇ..  ಕುಗ್ಗಿಹೊದಳು ಮೌನಿ!

ಅವಳಿದ್ದಾಗ; ಹುಡುಗ, ಮದುವೆ ಸಂಭ್ರಮದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಯಾರೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳಿಗಿದ್ದ ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ನೋವೆಂದರೆ, ತಾನು ಯಾವತ್ತು ತಾಯಿ ಯಾಗಲಾರೆನ್ನುವುದು.!!

ದುಃಖದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಯೋಚಿಸುವ ಮತ್ತು ಮಾತಾಡುವ ಪರಿ. ನೋವಾಗುವ ಸಂಗತಿ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತರೆ. ಪರಿಚಿತರೊಬ್ಬರ ಮಗ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ನಿಧನನಾಗಿದ್ದು ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ, ಹೇಗಾಯಿತು? ಅಂತ ಹೆತ್ತವರ ಮುಂದೆ ಕೇಳಿದಾಗ ಹೇಗಾಗಬೇಕು?

ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ್ದು ಮಾತು, ಬರೀ ಮಾತು. ಮತ್ತೆ  ಹಲವು ಸಾರಿ ಅದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೆ. ಹೆಣ್ಣು ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೇಲೆ, ಮದುವೆ ಜಾಸ್ತಿ ವರ್ಷ ಮುಂದೂಡಿದರೆ, ಗಂಡು ನೋಡುವಾಗ, ಗಂಡಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು ಅವಳು ಬೇಡ ಅಂದಾಗ!
(ಗಂಡು ಮಾತ್ರ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಬಹುದ??) ಮುಂದೆ, ಗರ್ಭಧರಿಸದೇ  ಇದ್ದಾಗ, ಅಥವಾ 'ಬಂಜೆ' ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದಾಗ..
ಮಾತು.ಚುಚ್ಚು ಚುಚ್ಚು ಮಾತು.
ಇನ್ನು 'ದೊಡ್ಡ'ವಳಾಗಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಜನರ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸುವಾರ್ಯರು? ಅಂದೊಂದು ಅತೀವ ದುಃಖದ ಸಂಗತಿ.!!





ಹೆಣ್ಣು ಹುಟ್ಟು ತಾಯಿ.!!
ನೀವು ಗಮನಿಸಿ, ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ ಬೊಂಬೆ ಜೊತೆ ಆಡುವದನ್ನ ಆ ಹುಡುಗಿ
ಬೊಂಬೆಗೆ ಊಟ ಮಾಡಿಸ್ತಾಳೆ, ತಲೆ ಬಾಚೋದು,
ಅದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮನಂತೆ ಮಲಗಿಸೊದು..
ತಾಯಿ ಗುಣ ಹೆಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಜನ್ಮತಃ ಬರುವಂತಹುದು!!



ಆದರೂ,ನಾವ್ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?



ಒಂದು ಮಾತಿದೆ;
" Every Problem has a Solution. If there is no Solution, then it's not a Problem"


ಪ್ರತಿ ಸಮಸ್ಯೆಗೂ ಒಂದು ಪರಿಹಾರ ಇದ್ದೆ ಇದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳ್ಮೆ, ಪ್ರೀತಿ, ಕಾಳಜಿ ಹಾಗೂ ಆತ್ಮೀಯವಾದ ಮಾತು ಸಾಕು,
ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ.

ಹಾಗೆ, ಮೌನಿಯು ಒಂದು ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕಿ ಕೊಂಡಳು.
ಒಂದು ಮಗುವನ್ನ "ದತ್ತು" ತೆಗೆದುಕೊಬೇಕು, ತಾನದಕ್ಕೆ ತಾಯಾಗಿ ಪೋಷಿಸಬೇಕು!
ಆದರೆ, ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಓದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಶಕ್ತ ಳಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಅವಳಿಗೆ ಮಗುವನ್ನ ದತ್ತು ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.

But, MIRACLES do Happen!! ಪವಾಡಗಳು ಖಂಡಿತ ಆಗುತ್ತವೆ!!

ಬದುಕು ಸಂತಸದ, ಆಶ್ಚರ್ಯಗಳ ಕಪಾಟು! 

ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೊಬ್ಬ ಹಿರಿಯರು ಬಂದಿದ್ದರು, ಒಂದು ಪ್ರಸ್ತಾಪವಿತ್ತು!! 

ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನಿದ್ದಾನೆ, ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಒಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಾಳೆ. 

ಆದರೆ, ವಿಧಿ.. ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ  ಕಾಯಿಲೆ!! ಕೆಲವೆ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ಬದುಕು..

ಅವಳ ಕಡೆಯ ಆಸೆ ತನ್ನ ಮಗಳಿಗೊಬ್ಬಳು ತಾಯಿ ಸಿಗಬೇಕು! ಮಗಳನ್ನು ತಬ್ಬಲಿ ಮಾಡಿ ಹೋಗಲಾರೆ, 

"ತನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ತಾನೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬ  ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಿಗೆ ಹಾಕಬೇಕು"

ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾದಂತೆ ಮೌನಿ ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಾಗಿ  ಒಪ್ಪಿದಳು. 

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾತಿನವಳಾಗಿದ್ದ ಮೌನಿಗೆ ತನ್ನ ಚೆಲುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಏನೋ ಕೀಳರಿಮೆ ಇತ್ತು.

ಆದರೆ ಅವತ್ತು ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು  ಅವಳ ಮಾತನ್ನ, ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು ಅವಳ ಖುಷಿಯನ್ನ, ಸಂತಸದ ಕ್ಷಣವನ್ನ. 

ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ, "ಮದುಮಗಳಾಗಿ" ಬಂದ ಮೌನಿ.. 

"ನಾ ಕಂಡ ಚೆಲುವೆ ಮೌನಿ" ಯನ್ನ 

Life is Beautiful :) 

***

Jaclyn Schultz

      

ಕೆಲವು  ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ನಾವು ವಿದೇಶಿಯರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಬೇಕು!!

ಇಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರುವವರಿಗೆ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ, 
ವೈದ್ಯರಿಂದ ಆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರುವ  ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಂದ ಕೌನ್ಸಲಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು  ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ತುಂಬಲು ಸಹಕಾರಿ.
ಇಂತಹುದೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಇನೊಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಗೂ ಇದೆ.


ಇವತ್ತು ಅದೇ ಹುಡುಗಿ ಜಗತ್ತು ಕಂಡ ಚೆಲುವೆ,
ಮಿಸ್ ಮಿಚಿಗನ್
 "ಜ್ಯಾಕ್ಲಿನ್ ಶೊಲ್ಟ್ಚ"
(Jaclyn Schultz)

 ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರುವ 75000 ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ ,
 ಹಾಗೇನೆ ಈ  ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಸಂಭಂಧಪಟ್ಟ
 ಒಂದು ಸಂಘಟನೆ
 "Beautiful You MRKH Foundation"  ಇದೆ.
ಅಂದಹಾಗೆ  ಇದರ ಪ್ರತಿನಿಧಿ  (Spokesperson) ಜ್ಯಾಕ್ಲೀನ್ !!


ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಮಹಿಳೆಯರಿದ್ದಾರೋ?

ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ  ಒಂದು ಹೊಸ ಭರವಸೆ, ಬದುಕು ಸಿಗಲಿ ಎನ್ನುವದೇ ಆಶಯ, ಹಾರೈಕೆ!!


***
ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ಮರಳಿದ್ದೇನೆ, ಎಲ್ಲರ ಬ್ಲಾಗಿಗೂ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಭೇಟಿ ಕೊಡುವೆ!

ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಯಲಿ, ಸದಾ ನಗುವಿರಲಿ
ಅನಿಲ್ ಬೇಡಗೆ.


ಚಿತ್ರ ಕ್ರಪೆ : ಅಂತರ್ಜಾಲ 

As a kid

 ಮೊದಲ ಅದ್ಯಾಯ: http://pennupaper.blogspot.in/2013/11/i-never-had-serious-relationship-with.html

ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಡೈರಿಯನ್ನ ಓದುತ್ತಾ ಓದುತ್ತ ನಾನು ವಿಚಿತ್ರ ಸುಳಿಯ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ಹಾಗಾಯ್ತು, ನನ್ನ ವಿಚಾರಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರತೊಡಗಿತ್ತು  ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬದುಕು. ಆತನ ವಿವರಣೆಯಲ್ಲಿ continuity ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೋ ಏನೇನೋ ಬರಿತಾ ಹೋಗ್ತಾನೆ. ಬಹುಶಃ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಏನು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತೋ, ಏನನ್ನು ಬರೆಯಬಹುದು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೋ ಅದನ್ನ ಬರೆದಿಟ್ಟಿದಾನೆ. ಯಾವ ಸಂಕೋಚವೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಆತ  ಬರೀತಾನೆ, ಕೆಲವು ವಿವರಣೆಯನ್ನ ನಾನಿಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವುದಿಲ್ಲ (ಅವೆಲ್ಲ ಒಬ್ಬರೇ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಓದುವುದಕ್ಕೆ ಚೆಂದ). ಇನ್ನೂ ಆ ಡೈರಿಯನ್ನ ಓದುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನಡುವೆ ಕೆಲವು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಆತ ಬರೆದಿದ್ದಾನೆ ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.  ಕಥೆಗಳಿಗೆ, ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಇರಬಹುದಾದ ಸಂಬಂಧವನ್ನ ವಿಶ್ಲೇಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ಕೂತು ಎದ್ದು ಹೋದ ಆ ಅಪರಿಚನಿಗೆ ಅಂದಾಜು ನಲವತ್ತು ಅಥವಾ ನಲವತ್ತೈದು ವಯಸ್ಸು. ಆತನ ಬದುಕಿನ ಪುಟಗಳನ್ನ ಒಂದೊಂದೇ ತಿರುವುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮೋಡ ಗುಡುಗುವ ಸದ್ದು, ಧಾರಾಕಾರ ಮಳೆ ಸುರಿದು ಮನಸು ತಿಳಿಯಾಗುವುದೆಂದೋ . . . ?

ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಆತನ ವಿವರಣೆಗೆ ಒಂದು ರೂಪ ಕೊಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿರುವೆ. ಸಮಯ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಕಾಗುತ್ತಿದೆ ಬೇಸರಿಸದಿರಿ.

'ಅಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಕಾಡು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಅರಳಿತ್ತು,

ತೆಳು ಬಿಸಿಲಿತ್ತು, ಜಿಟಿಜಿಟಿ ಮಳೆಯಗುತಿತ್ತು

ಬಣ್ಣದ ಬಿಲ್ಲಿಗಾಗಿ ಕಣ್ತೆರೆದು ಕೂತೆ . . .

ಮೂಡಿದ ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಬಣ್ಣವಿರಲಿಲ್ಲ' 

ಡೈರಿಯನ್ನ ಓದುತ್ತಾ ಓದುತ್ತಾ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಸಾಲುಗಳಿವು.

Chapter 2: As a kid

My mother was around 17, when she introduced me to this world. She was too young to become mother, though at that point in time many girls of her age had more kids. Whenever I look at her teenage photograph it’s a 'wow' feeling, for young boys it always goes like that irrespective of mother or girlfriend 'beauty is beauty'. In those photographs I feel her style might have disturbed much masculine gender, in some photographs she held me in her arms as if I'm a flower and I say 'how sweet'. my mother could have enjoyed a lot her young age, though she did compare to her contemporaries,  if she did not conceived me, and I really don't carry guilt because its completely related to her co-operation and my biological father's powerful hormones called as follicle-stimulating harmone (FSH), luteinizing harmone (LH) and testosterone. I was a helpless and strongest sperm cell won the battle in her womb and become successfully introduced to this world, is that my fault?

I spend quality time with my mother and some other family members since I was a kid. One fine morning I woke up and I started analyzing a dream of last night which was very new to me. Later, my bed time activity not just sleeping so I concluded it like ‘I’m an adult’ – celebrated it all alone for many months.

The birth of Cupid took place in my body not sure about in my soul. Same time I realized ‘I’m already used by someone else’.

To be continued . ..

I never had a serious relationship with any girl

ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರೇ ನೀವಿನ್ನೇನು ಓದಲು ಶುರುಮಾಡುವ ಈ ಬರಹ ಒಬ್ಬ ಅತೃಪ್ತ, ಚಂಚಲ, ವಿಚಿತ್ರ, ಮಹಾ ಪ್ರೇಮಿಯ ಬದುಕಿನ ಆಯ್ದ ಭಾಗ. ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸಹಪ್ರಯಾಣಿಕರಾಗಿ ಭೇಟಿಯಾದೆವು, ಮಾತಾಡಿದೆವು ನಾನು ಮಲಗಿ ಮುಂಜಾನೆ ಎಚ್ಚರವಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆತ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೋ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಇಳಿದಿರಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಬ್ಲಾಂಕೆಟ್ ಮಡಿಚಿ ಬ್ಯಾಗಿನೊಳಗೆ ಇಡುವಾಗ ನನಗೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು, ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಬೈಂಡ್ ಹಾಕಿದ್ದ ಹಳೆ ಡೈರಿಯನ್ನ ಯಾರೋ ಇಟ್ಟಂತಿತ್ತು, ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಕಾಗಿ. ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ ಅದನ್ನ ಇಟ್ಟಿದ್ದು ಅನ್ನೋದು ನನಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ, ಚಹಾ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಪೇಜುಗಳನ್ನ ತಿರುಗಿಸಿದೆ ಮೊದಲ ಪುಟದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ 'PSYCHOLOGICAL BEHAVIOR' ಅಂತ ಬರೆದದ್ದನ್ನ ನೋಡಿ ಯಾವುದೋ ಟೆಕ್ಸ್ಟ್ ಬುಕ್ ಇರಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಇಲ್ಲ ಅದು ಆತನ ಪರಸನಲ್ ಡೈರಿ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಪುಟಗಳನ್ನ ಓದಿ ನನಗೆ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ಇಷ್ಟನ್ನ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ (ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ), ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆಯೂ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಸುಮ್ಮನಾಗುವೆ. ನಾನಂತೂ ಆತನನ್ನ ಓದಬೇಕು, ಏನೇನು ಬರೆದಿದಾನೋ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ. 

ಆ ಅಪರಿಚಿತನ ಬಗ್ಗೆ ಆತನ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ  --

By profession I'm a psychiatrist, because I did my post graduation on major psychology and now writing doctoral thesis on psychological aspects.so, I can be a psychiatrist - is graduation mandatory to become psychiatrist? no!! I found this answer when I was preparing for last exam of my graduation!!!
I don't want to work, I have many dreams and desires. This says about me, I'm great enemy to myself. Am I lazy? no, not at all.
I'll put required amount of effort for any task which I assume.
I carry great hesitation. I'm not dare enough to say whatever I feel. whenever I find something wrong  in somebody's statement, I push myself to silence or I'll surrender to them if my sense says correcting their statements is useless or It will lead to a dumb arguments. I don't speak much with girls, I never started or will never start conversation with any girl except my family members. I want to make some noise in a bunch of people to get recognition, at that point in time also I'll have some hesitation. I saw very few faces of girls in my class and neighborhood, forget about chatting.

'I'm not content-full, I don't suit for this profession', my mind always chant this mantra. so, it made me to switch six different profession. my family members, friends and well wishers never blamed me for it. Because,they think whatever I do that will be good.

Many girls proposed their love to me I accepted them not even thinking on it. Sometimes shamelessly I accepted two proposals. I went for date with them and many times.

I don't flirt, buy costly presentations or cloths for them, pamper them  and I don't do any attractive things which usually many boys do to impress girl, while walking on street, if I notice any human female species I'll put my head down to avoid eye contact and I'm not much excited to look at their face and figure, still many girls proposed their love to me, they themselves arranged dating, outing and many things.
What is so special,interesting, exciting aspect about me  which I never noticed.

when I ask this even my mother says 'I don't know' followed by 'stay away from girls otherwise get married' and I'll say 'I'm only 28 and half'

she says 'that's perfect age'

one of my cousins asked that 'why are you pushing your marriage'

'I'm not prepared'

'means what?' as he asked I went for silence because I had no answer.

and finally he said 'don't waste your time and sperm'

while snipping cigarette I said 'may be I'm wasting my time but not sperm'

he smiled and said 'do whatever you want'

and I started writing this diary !!!

Many times I feel empty. that time I'll smoke, read books, watch movies, sing song or listen to those old, mellifluous and refreshing voices of Indian cinema. sometimes I thought of suicide because of many complexities and wasn't dare enough to commit
I'm a psychiatrist with this psychology. many of my clients says that 'you are a good healer'.

I'll say 'thank you' with relevant smile

but, question arises in my mind 'How? are you sure?' which I never asked!!

 

 

====

====

ಚಹಾದ ಘಮದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಬರೀತಾ. .

ಗಿಜಿಗಿಜಿಯಿಲ್ಲದ ಮುಂಜಾನೆಯೋ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯೊ ಬೀಸು ಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ಕೂತು ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತಾ ಚಹಾ ಕುಡಿಯುವ ಸೊಗಸೇ ಬೇರೆ, ಅಲ್ವಾ ? ನಾವು ರಜೆಯಲ್ಲಿದ್ದರಂತೂ ಅದ್ಧೂರಿಯೇ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಬೇಕುಗಳು  ಮತ್ತು ಬೇಸರಗಳಿರ್ತವೆ, ಬದುಕನ್ನ, ಖುಷಿಯನ್ನ, ನೋವುವನ್ನ ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಭಿಲಾಷೆಗಳಿರ್ತವೆ ಹಾಗಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಕೊಡಬಹುದಾದ, ಕೊಟ್ಟರೆ ನಷ್ಟವಾಗದ  ಅತ್ಯಂತ ಬೆಲೆಬಾಳುವ, ಬದುಕು ಬದಲಾಯಿಸುವ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಜಮಾ ಮಾಡಿದರೆ ಕನಿಷ್ಠ ಬಡ್ಡಿಯೂ ಸಿಗದ ಒಡವೆ ಅಂದ್ರೆ ಅದು 'ಸಮಯ' - The TIME

' ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ಯುಸಿ, ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ' ಅನ್ನೋ ಮಾತನ್ನ ಒಪ್ಪಬಹುದು ಹಾಗೆ,ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಪ್ರಯತ್ನಮಾಡಬಹುದು ಆದರೆ, 'ನನಗೆ ಟೈಮೇ ಇಲ್ಲ' ಅನ್ನೋದು ಶುದ್ದ ಸುಳ್ಳು ಅನ್ಸುತ್ತೆ.ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿರೋ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವಿಗೂ ಇರೋದು ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳಷ್ಟೇ. 

'ನನಗೆ ಟೈಮೇ ಇಲ್ಲ' ಅನ್ನೋ ಮಾತಿಗೆ 'ಟೈಮ್' ಒಂದೇ ಕಾರಣವಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯಿರಲ್ಲ. 

ಎಲ್ಲರು ಟೈಮಿಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ರೆ ನಾವಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!! 

ಸಾಕು, ಇದಿಲ್ಲಿಗೆ ಸಾಕು. 

ಆಗಾಗ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತಾ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚಹಾ ಹೀರುತ್ತಾ ಮಾತಾಡುವಾಗ , ಮಾತು ಮಾತಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಮಾತುಗಳು , ಸಾಲುಗಳು ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತವೆ, ಹಾಗೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಸಾಲುಗಳಿವು.  

ಓದಿ, ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹರಟಿ, ತರ್ಲೆ ಮಾಡಿ, ಅರ್ಥವನ್ನ ತಿರುಚಿ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡಿ .. .ನಗುತಾಯಿರಿ.

 

ನಿಮಗೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯರಿಗೆಲ್ಲ ದಸರಾ ಹಬ್ಬದ ಹಾರ್ದಿಕ ಶುಭಾಷಯಗಳು.

ಇನ್ನು ನೀವುಂಟು, ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳುಂಟು . . ಈಗ 'ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ಯುಸಿ, ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ'

೧)

""ಕರಡಿ ಮೈಯಗಿನ ಕೂದಲು ಎಣಿಸಿದಂಗೆ ನೋವು 

ಸಾಗರದಾಳದ ಹೊಳೆವ ಮುತ್ತು ಸಿಕ್ಕಂಗೆ ಒಲವು, ನಲಿವು, ಗೆಲುವು ""

೨)

""ಅಂದುಕೊಂಡರೆ ಬದುಕು  ಕ್ಷಣಿಕ, ಸಾವು ಆಗಂತುಕ 

ಸಾಲ ಮಾಡಕ್ಯಾಕೆ? ಆತಂಕ 

ದುಡಿಯದ ಭಗವಂತನೂ ಕಂಡ ಕಂಡಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷುಕ""

೩)

""ನಿಂತು ಹೋಯಿತೆನೋ ಎಂದುಕೊಂಡರೆ,

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸುರಿಯುತಿದೆ ಮಳೆ 

ತಣ್ಣಗಾಗುತುದೆ ಇಳೆ 

ಎನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ವಿರಹದ ಕೆಂಡದಾ ಮಳೆ 

ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ,ಮುಂಗುರುಳ ಜಾರಿ ಬಿಟ್ಟು, 

ನೀರ ಹನಿಯಲಿ ಮಿಂದು ನನಗೆ ಕಾಣಬಾರದೆ ನೀರೆ 

ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಯ ಪರದೆಯ ಸರಿಸಿ ದಾರಿ ಮಾಡುವೆ ಎದೆಯರಮನೆಗೆ 

ಕನಿಷ್ಠ, ಪರಿಶೀಲಗಾದರು ಒಮ್ಮೆ ಬಾರೆ 

ನಿಂತು ಹೋಯಿತೆನೋ ಎಂದುಕೊಂಡರೆ 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸುರಿಯುತಿದೆ ಮಳೆ 

ಸಹಜವಾಗಿ ಮೈ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ ಭಾವದ ಬೆಳೆ ""

೪)

""ಪ್ರಳಯ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು ಆಗಲಿಲ್ಲ 

ಯಾಕೆ ಗೊತ್ತ?

ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಂದಾಗವುದೊಂದು ಬಾಕಿಯಿತ್ತು 

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕಂಡಮೇಲೆ ಪ್ರಳಯವೂ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದೆ 

ಏಕೆಂದರೆ,

ಅದಕೂ ಮನಸಿಲ್ಲ ""

Time is time, nothing can replace it. spend quality time with dears / nears and its a good feel, that's what I'm feeling now. Thanks for your time.

=====

=====

"ಆತ್ಮಸುಂದರಿಯ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಸರಿದ ಜನ್ಮಗಳು"

ಅಂದೊಮ್ಮೆ ಹಿಂದೆ 

ಜನ್ಮಗಳ ಹಿಂದೆ ಘಟಿತ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳುವೆ 

ಕೇಳೆ, 

ಅದು ಇಂಥದ್ದೇ ಒಂದು ಮುಸ್ಸಂಜೆ ವೇಳೆ

ಕಲ್ಲಿಗೆ ರೂಪಕೊಟ್ಟು 

ನುಣುಪುಕೊಟ್ಟು, ಜೀವಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಯುವಶಿಲ್ಪಿ 

ಜಗತ್ಸುಂದರಿಯ ಗಂಡ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದರಸ 

ಶಿಲೆಯ ನೋಡಿ, ಮುಟ್ಟಿ ಕಲೆಯ ಕಂಡು 

ಹೊಗಳಿದ - 'ಎನ್ನರಸಿಗಿಂತ ಸೊಗಸು'

ಶಿಲ್ಪಿ ಅಂದದ್ದಿಷ್ಟೇ -'ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು'

ಧರೆಯ ಸುಂದರಿಯನ್ನ ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಅಹಂ 

ಅರಸನ ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಪಾರಿತೋಷಕ 

ಕೊಬ್ಬಿದ ಹರೆಯ - ಶಿಲ್ಪಿಯ ನರನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಜಿಂಕೆಯಂತೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದವು 

ಆ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ವೇಳೆ 

ನದಿಯ ದಂಡೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ 

ಹೊಸದಾರಿಯ ಹಿಡಿದು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ   

 

ಮಹಾಸ್ಪೋಟವಾಯಿತು :ಒಮ್ಮೆಲೇ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಉಸಿರು ಹಿಡಿದ 

ಬೆಚ್ಚಿದ, ಪಾರಿತೋಷಕವನ್ನ ನದಿಗೆ ಬಿಸಾಡಿದ 

ಕುಸಿದು ಮಂಡಿಯೂರಿ,ಆತ್ಮಸುಂದರಿಗೆ ಶರಣಾದ 

ಅವಳು ಕಂಡಕೂಡಲೇ, ಇಂಥದ್ದೇ ಆ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ವೇಳೆ 

ಈವರೆಗೆ ಕಂಡ ಸೌಂದರ್ಯ, ಸೌಂದರ್ಯವೇ ?

ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡುವುದರೊಳಗೆ ಕೂಗಿದ - 'ಸುಂದರಿ'

ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದಳು, ಮುಂಗುರುಳ ಹಿಂದೆ ತುಸು ನಕ್ಕಳು 

ಶಿಲ್ಪಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಸವಿಯುತಿದ್ದ 

ಆಹ್ವಾನ ಕೊಟ್ಟಳು -'ಬೇಕೆಂದರೆ ಹುಡುಕಿ ಬಾ'

ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮರೆಯಾದಳು 

ಶಿಲ್ಪಿ, ಆಗಲೆಂಬಂತೆ ಅಮಲಿನ ನಗೆ ನಕ್ಕ 

ಹೊಸ ಮಜಲಿಗೆ ತಯಾರಾದ 

ನದಿ ದಂಡೆಯ ಮೇಲೆ, ಆ ವೇಳೆ 

ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಜನ್ಮಗಳುರುಳಿದವು - ಹುಡುಕಾಟ ತಪಸ್ಸು 

ಇದು ಜನ್ಮಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿನಗಾಗಿ ಶುರುವಾದ ಅನ್ವೇಷಣೆ 

ಇಂದಿಗೆ ಪಲಿತಾಂಶ - ನೀನು ಕಂಡ ಮೇಲೆ 

ಅಂಥದ್ದೇ ಒಂದು ಈ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ವೇಳೆ 

'ಮತ್ತೆ ಮರೆಯಾಗದಿರು' - ಅನ್ವೇಷಕನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ 

=====

=====

"ಪುರಾತನ ಕಾವ್ಯದ ಆಯ್ದ ಭಾಗಗಳ ಔತಣ"

ಅಸಹಾಯಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ 
ಎಂದೋ ಮರೆಯಾದ ಅವಳ ಸವಿನೆನಪು
ಬಾಡಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು 
ಹಸಿಯಾಗುವಷ್ಟು ಪುರಾತನ ಪ್ರೇಮದ ಬಿಸುಪು 
ಇನ್ನಾದರೂ ಬರಬಹುದೇನೋ -ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೇನೆ 
ಕುಳಿತ ಪಾರ್ಕಿನ ಹೆಸರು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ !!

++++

ಗೊಂದಲಗಳ ನಡುವೆ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆ ಮಾಡಿರುವೆ 
ಬಂದವು ಅವಶ್ಯಕ ಅನವಶ್ಯಕ ವಿಚಾರಗಳು 
ನನ್ನದಲ್ಲದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೇ ತಂದ ವಸ್ತುಗಳ ವಿಲೇವಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಗೊಂದಲಗಳಿವೆ!!
ಹೊರಸಾಗಿಸುವಂತೆಯೂಯಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲವೂ ಇರಲೆನ್ನುವಷ್ಟು ಜಾಗವೂಯಿಲ್ಲ 

=====

=====

"ಪೋಯಮ್ಮು"

ಕಡಲಿಗೆ ನದಿಯೋ ?

ನದಿಯಿಂದಲೇ ಕಡಲೋ ?

ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯೋ ?

ನೀನೇ ಪ್ರೀತಿಯೋ ?

ಮೊದಲೆರಡು ಸಾಲಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ 

ಹುಡುಕಿದರೆ ಸಿಕ್ಕೀತು ಉತ್ತರ 

ಉಳಿದವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನು ಸಂಶೋದನೆಯಾಗಬೇಕಷ್ಟೆ !!!!

ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸ್ಪಷ್ಟೀಕರಣದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲ 

ಉತ್ತರದ ಹಂಗಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೂ ತರತರಾ 

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಉತ್ತರಕ್ಕಿಂತ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಸುಂದರ 

ಸಂಕೊಚದಲಿ ಮಿಂದು ಬೆದರಿದ ಜಿಂಕೆಯಾದ ಭಾವಗಳಿಗೆ, 

ನೀನು ದನಿಯಾದೆ 

ನಿನ್ನ ಪೂಜೆಗೆ, ಅರಳಿದ ಹೂ ತರಲು ಹೋದೆ 

ಹೂವೇ ನೀನಾದೆ !!!

ಎಲ್ಲೋ ಇಳಿಯಬೇಕಾದವನು ಇಲ್ಲಿಳಿದು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ 

ನೀನು ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು 

ನಿನ್ನ ನೆನೆದರೆ ಸಾಕು 

ಪಯಣದ ಹಾದಿ ಮರೆತು ಎಲ್ಲೋ ಇಳಿಯುತ್ತೇನೆ  

ಪೋಯಮ್ಮಿನ ಸಾಲುಗಳು ಹಿಂದುಮುಂದಾದವೇನೋ ?

 . . . . . ನನ್ನಂತೆ !

=====

=====

"ತಾರೆಗಳಂತೆ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾದ ಪರಮ ಭಕ್ತನ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಗೀತೆ"

ನಿನ್ನ ದೀರ್ಘ ಆಲಿಂಗನದ ಬ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು

ಕಡಲಲೆಗಳ ಏರು-ಇಳಿವುಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಮುಂದೆ ಸಾಗುವ ದೋಣಿ

ಕಿನಾರೆಯ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಮರಳಿಗೆ ನಿನ್ನೆದೆಯ ಶಾಕ

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಹೊಳಪಿಗೆ ಬೆಳಗಬಹುದೇನೋ ಇನ್ನೊಂದು ಲೋಕ

ಪರಿಮಳದ ಹೊಸ ಪರಿಭಾಷೆ ನೀನು
ನಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿಸರ್ಗ ನೀನು
ಅಕ್ಷರಲೋಕದ ಹೊಸ ಆವಿಷ್ಕಾರ ನೀನು
ಪ್ರೇಮಕವಿಗಳ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ನಗುವ ಚೆಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವಳು ನೀನು

ನೀನೇ ಸುಂದರಿ, ನೀನೆ ವಿಸ್ಮಯ

ಎದೆಯ ತುಂಬಾ ಮಾತಿದ್ದರೂ ಆಡದ ಮೌನ ನೀನು
ನೀನೇ ಸತ್ಯ,

ನೆಲದ ಮೈಯ ತೊಳೆಯಲು ಮಳೆಯ ಕರೆವ ಕರೆಯೋಲೆ ನೀನು

ನಗುವನ್ನೇ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಂಡೆ ನೀನು

ಹೂವಿನೆದೆಯ ಮಕರಂದ ನೀನು 

ಕನಸಿಗೂ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟ ಭಾಷೆ ನೀನು

ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುವ ಕುಂಚ ನೀನು 

ನನ್ನ ಭಕ್ತಿಗೆ ಒಲಿಯದಿದ್ದರೂ ಸರಿ

ತಿರಸ್ಕರಿಸಬೇಡ,
ಮೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡ ಧನ್ಯತೆಯ ಆನಂದ ದುಬಾರಿ
ಆದರೆ, ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಡುವ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಆಘಾತಕಾರಿ
  

 =====
 =====

"ಆಕೀ,ಗೋರಿ ಮ್ಯಾಗಿನ ಹಳದಿ ಹೂವು"

ಚೆಲ್ವಿನ ಮಾತಿಗೆ ಮನಸು 

ಮಳ್ಯಾಗ ತೋದ ಮಣ್ಣಾತ 

ಚಿಗರೋಡ್ಯಾಕ ಸಜ್ಜಾತ 

ಚಂದನ ಮಾತಿನ ಮತ್ತೇ ಮತ್ತು
ಬರೀ ಮಾತಿಗದೇನು ಗೊತ್ತು
ಹಗಲು ನುಂಗಿ ನಗೋ ಚಂದ್ರಾಮನ ತಂಗಿ ಮಾತು
ಸೊಗಸಿಗೆ ಹೆಸರು ಇನ್ನೊಂದಾತು

ಬಂದ ಬಂದಾಕಿನ ಎದಿ ಚಿವುಟಿ 

ಒಳಗ ನಕ್ಕೋತ ಕುಂತ್ಳು 

ಗರ್ಭಗುಡ್ಯಾಗ ದೇವಿ ಕುಂತಂಗ

ಬೆಳಕಿನಂತಾಕಿಗೆ ಗಾಳಿಗಾರಿ ಹೋಗೋ ದೀಪ ಯಾಕ ಬೇಕು ?

ನಾ ಮುತ್ತಿನಾರತಿ ಮಾಡಿದ್ರ  ಸಾಕು

ಆ ನಗಿನ ನಗಿ, ನನಗಾಗಿ

ನಾ ಕರಗಿ ಹೋಗ್ಬಕು ಅಂತಾ ನಗಿ

ಮುಗಲು ಹರದ ಬಿದ್ದಂತಾ ಮಳಿ ಬಂತು

ಮಳ್ಯಾಗ ತೋದ ಚಿನ್ನದಂತಾ ಮೈಯಿ

ಥಂಡಿ ರಾತ್ರಿ, ಕ್ವಾಣ್ಯಾಗ ಕೆಂಡ ನಿಗಿ ನಿಗಿ 

ಅಕಿದು, ಆಟನ ಆಟ

ಹಾವು -ಏಣಿ ಆಟ

ಚದುರಂಗದಾಟದಾಗ ನುಗ್ಗಿ ಬರೋ ರಾತ್ರಿರಾಣಿ ಜಾತಕ
=====
=====

"ವ್ಯಾಪಾರಿ"

ನಾನು, ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟು ಪಡೆವ ವ್ಯಾಪಾರಿ 

ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೇ - ನಾನು ಮತ್ತು ಅವಳು 

ಅವಳೊಬ್ಬಳೇ ನನ್ನ ಗ್ರಾಹಕಿ !

ಒಂದೇ ಒಂದು ಮುತ್ತನ್ನು ಬಾಕಿ ಉಳಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಂಥಾ ಗ್ರಾಹಕಿ

ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಗಲ್ಲಕ್ಕೊಂದು ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟೆ 

ಏಕೋ  - ಮರು ಪಾವತಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ 

ತಿಳಿದಿದ್ದಿಷ್ಟೇ ಇನ್ನೆಂದು ಮರು ಪಾವತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ 

ನನಗೀಗ ಮುತ್ತಿನ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಮನಸಿಲ್ಲ 

ಮನಸಲ್ಲಿ ಬಾಕಿ ಇರುವ ಮುತ್ತನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ 

ಈಗ ನೆನಪುಗಳನ್ನ ಹರವಿಕೊಂಡು ಕೂತಿರುತ್ತೇನೆ 

ಮಾರುವವನು, ಕೊಳ್ಳುವವನೂ ನಾನೇ 

ನನ್ನ ಕಂಡು ಮರುಗುವವನೂ ನಾನೇ 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಾಳೆ ಹಾಕಿ ನೋಡಿದೆ 

ಮತ್ತದೇ ಪಲಿತಾಂಶ --

ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಇಬ್ಬರಿದ್ದೆವು, ಈಗ ನಾನೊಬ್ಬನೇ 

ನಾನು ಈಗಲೂ ವ್ಯಾಪಾರಿಯೇ, ವ್ಯಾಪಾರ ಬದಲಾಯಿತಷ್ಟೇ. 

(ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಪುತ್ತೂರಿನ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮೊಬೈಲ್ ಬೆಳಕಿನ-

-ಸಹಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಬರೆದದ್ದು !!!)

======

======

"ಇಲ್ಲದಿರುವ ಜೀವಕ್ಕೆ ಅಕ್ಷರಗಳಿಲ್ಲದ ಹೆಸರಿಡುವ ಆಸೆ"

ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಸಿಗದ ನಿನ್ನ ಕರೆಯಲು, 

ಒಂದು ಹೆಸರಿಡಬೇಕು, ಹೆಸರು ಹೆಸರಾಗಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಕ್ಷರಗಳು ಬೇಕು 

ನಿನ್ನ ಚೆಲುವಿಗೆ ಒಲವಿಗೆ

ಮನಸಲ್ಲೇ ನಿನಗಿತ್ತ ಹೆಸರು ಹಳತೆನಿಸುವುದೇಕೆ ? 

ಇದು ಬೇಡ ಇನ್ನೊಂದಿತ್ತರಾಯಿತು ಅಂದುಕೊಂಡು ಪ್ರೀತಿಸಿದರೆ ಸಾಕೆ?

ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿ ಮತ್ತೆ ಅಲೆಗಳನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ 

ನಿನಂದಿದ್ದಿಷ್ಟೇ - ಆಕಸ್ಮಿಕ ಪ್ರಣಯಕ್ಕೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೇ ?

ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾದೆ, ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಒಂದಾದೆ 

ಸಂಬ್ರಮದ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು ಚುಮು ಚುಮು ಮುಂಜಾವು 

ಕಣ್ಣು ಕಂಡಷ್ಟು ದೂರಕ್ಕೆ ತಿರುಗಾಡಿದವು, ಯಾರು ಇಲ್ಲ 

ಕಿವಿಗೆ ನನ್ನದೇ ನೋವುಗಳ ಆಕ್ರಂದನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ 

ಕಡಲ ಕಿನಾರೆ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿದ್ದಷ್ಟೇ ನೆನಪು 

ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ನಾನೊಬ್ಬನೇ 

ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿ  ಬೀಸಿತು ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದೆ 

ನಿನ್ನ ನಶೆಗೆ ಮನಸು ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು, ನಿನ್ನನ್ನೇ ದೇನಿಸುತ್ತಿತ್ತು  

ಎದ್ದು ಹೋದ ನಿನ್ನ ಮತ್ತೆ ಕರೆಯಬೇಕು ಮಾತಾಡಬೇಕು 

ನಿನ್ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು 

ಎಲ್ಲವನ್ನ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವರನ್ನ ಕೇಳಲು ನನಗೆ ಮನಸಿಲ್ಲ 

ಹೀಗೆ ಏನು ಹೇಳದೆ ಎದ್ದು ಹೋದ ನಿನ್ನ ತಿಳಿವವರೆಗೆ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲ 

ಒಟ್ಟಾರೆ ನಿನ್ನ ಕರೆಯಬೇಕು, ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು

ಆದರೆ ಕರೆಯಲು ಹೆಸರು ಬೇಕು 

ಹೆಸರು ಹೆಸರಾಗಲು ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಅಕ್ಷರಗಳು ಬೇಕು 

ಆದರೆ ನೀನು ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಸಿಗುವುದೆಯಿಲ್ಲವಲ್ಲ -ನೀನ್ಯಾರು ?

=====

=====

 "ಸುಮ್ಮನೆ . . ." 

ಅವಳನ್ನ ಮೊದಲು ಕಂಡಾಗ ಮುಂಜಾನೆಯೋ, ಮುಸ್ಸಂಜೆಯೋ ?
ಉಸಿರಿರೋವರೆಗೂ ಆ ಘಳಿಗೆಯೊಂದನ್ನ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.
ಅವಳನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿಳಿಯುವ ಕುತೂಹಲವೋ, ಪ್ರೇಮವೋ ?
ಯಾವುದಾದರೇನು, ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ಅವಳು ನನ್ನತ್ತ ನೋಡುವ ನೋಟ ಆಹ್ವಾನವೋ, ತಿರಸ್ಕಾರವೋ ?
ಆ ನೋಟವೆ ಸಹಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದೆ.
ಅವಳ ರೆಪ್ಪೆಗಂಟಿದ ಹನಿ ಮಳೆಯದೋ, ಕಣ್ಣೀರಿನದೋ ?
ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ನಯವಾಗಿ ಒರೆಸಬೇಕಿದೆ.
ಅವಳ ತುಟಿಯ ಬಣ್ಣ ತುಟಿಗಳದ್ದೋ, ಅವಳೇ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಬಣ್ಣದ್ದೋ?
ನನ್ನಲ್ಲಿನ ಅಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಅವಳ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಬೇಕಿದೆ.
ಅವಳು ನನ್ನವಳಾಗುವಳೋ. . .ಆಗುವಳೋ . . . ಆಗುವಳೋ . . . !!
ಪೂರ್ಣವಾಗದ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕದೆ,
ಉಸಿರ ದೀಪ ಆರುವವರೆಗೂ ಅವಳನ್ನ ಆರಾಧಿಸಬೇಕಿದೆ,
ಸುಮ್ಮನೆ ಆರಾಧಿಸಬೇಕಿದೆ . . .

=====

=====

"ಮರೆತುಬಿಡಲು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು"

ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಮೈತೊಳೆದುಕೊಂಡೆ

ಮೈ ಹಗುರ, ಮನಸೇಕೋ ಭಾರ

ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ಗುಡಿಗೆ ಹೋದೆ

ದೇವರು ದೂರ, ನೆನಪುಗಳು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ

ಮರೆತುಬಿಡಲು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡೆ

ಮತ್ತೆ ಮರೆಯಲಾಗಲೇಯಿಲ್ಲ

ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋದೆ

ಏಕಾಂತ ಸಿಗಲೇಯಿಲ್ಲ, ಹೊಸ ಹೆಣದ ಹೂವಿನ ಘಮವೇ ಎಲ್ಲಾ

ಮಾತು ಬೇಡವೆಂದುಕೊಂಡೆ

ಮೌನ ಸುಮ್ಮನಾಗಲೇಯಿಲ್ಲ

ಸುಮ್ಮನೆ ಕಡಲ ತೀರಕ್ಕೆ ಹೋದೆ

ಅಲೆಗಳೇಯಿಲ್ಲ ನೆನಪುಗಳೇ ಎಲ್ಲಾ

=====

=====

ಆ ಹುಡುಗಿ ಹಾಗೇ ಇದ್ದಳು . . .

ಇಳಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಸುಮ್ನೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದೆ, ಏನೂ ಕೆಲಸ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಹಾಗೇ ನಡ್ಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿರೋ ರಿಂಗ್ ರೋಡಿನವರೆಗೂ ಬಂದು ವೆಹಿಕಲ್ ಗಳನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ನಿಂತೆ. ಯಾರೋ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾಯಿದಾರೆ ಅನ್ನಿಸಿ ಆಕಡೆ ತಿರುಗಿದೆ. ಆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾಯಿದ್ಲು. ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೇರೆ ಯಾರಾದ್ರು ಇದಾರಾ ಅಂತ ನೋಡಿದ್ರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ನಿಜ, ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡ್ತಿರೋದು. 'ಇದ್ಯಾರಪ್ಪ' ಅನ್ಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಆಕೆಯನ್ನ ನೋಡಿದೆ. ಆಕೆ ನಗುತ್ತ 'ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ಹೌದಲ್ಲ?' ಅಂದು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಳು and she was pregnant. ನೆನಪು ಏಳು ವರ್ಷ ಹಿಂದೆ ಸಾಗಿತು, ಅದೇ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ. 'ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಹೇಗಿದಿರಾ ?' ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ 'ಇದ್ಯಾಕಲೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಗೌರವ, ನಿನಗಿದೆಲ್ಲ ಸೂಟ್ ಆಗಂಗಿಲ್ಲ ನೋಡು' ಅಂದ್ಲು.

'ಇನ್ನೂ ಹಂಗ ಅದೀ'

'ನಾ ಹೆಂಗ್ ಇದ್ನಿ ಅನ್ನೂದು ನೆನಪದ ನಿಂಗ?' ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

'ನನ್ನ ನೆನಪ ಆಗಿತ್ತ ಒಮ್ಮೆರ ?' ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದಳು.

ಜೋರಾಗಿ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟು 'ಇಲ್ಲ' ಎಂಬಂತೆ ಅಡ್ಡಡ್ಡಾ ತಲೆ ಒಗೆದೆ, ಅವಳನ್ನ ನಾನು ಮರೆತುಹೋಗಿದ್ದೆ.

'ಇದಕ ಇಷ್ಟ ಆಕ್ಕಿ ನೋಡ್ಲೆ ನೀ, ನೇರ ನೇರ ಹೇಳ್ತಿ' ಅಂದ್ಲು.

'ಮತ್ತೆ ಏನ್ ಸಮಾಚಾರ ? ಏನ್ ಸುದ್ದಿ ?' ಅಂತ ಕೇಳ್ದೆ

'ಭಾಳ ದಿನಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕಿವೀ ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೆರ ಮಿರ್ಚಿ-ಬಜ್ಜಿ ತಿಂದು ಚಾ ಕುಡಿಯುನ, ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಸಿಕ್ರ ಇನ್ನೂ ಚಲೋ' ಶುದ್ದ ಕಾಲೇಜಿನ ಧಾಟಿಯಲ್ಲೇ ಹೇಳಿದಳು ಇನ್ ಫ್ಯಾಕ್ಟ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದಳು.

'ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಸಿಗಾಕ ಇದೇನು ಧಾರವಾಡೆನು?' ಅಂದು ನಕ್ಕೆ ಅವಳು ನಕ್ಕಳು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನಾವು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.

ಇನ್ನೇನು ಹೋಟೆಲಿನೊಳಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ 'ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದೋದು ಬಿಟ್ಟೀ?' ಕೇಳಿದಳು.

'ಬಿಡೋ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿದಿನಿ' ಅಂದೆ

'ಇನ್ನೂ ಯಾಕ್ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ತಿಯ ಮಾರಾಯ'

'ಇಲ್ಲ ನಿಜವಾಗಲು ಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ಕೊಂಡಿದಿನಿ'

'ಹಂಗಂದ್ರ ಅವತ್ತು ನನಗ್ಹೆಳಿದ್ದು ಸುಳ್ಳ ?'

ನಾನು ಏನೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೆ ನಾನು ಯಾವಾಗ 'ಸಿಗರೇಟ್ ಬಿಡೋ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿದಿನಿ' ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೇನೋ ಏನೋ ಅಥವಾ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅವಳಿಂದ ಪಾರಾಗಬೇಕು ಅನ್ಕೊಂಡು ಹಾಗೆ ಹೇಳಿರೋ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಆ ಮಾತು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಅಸಲಿಗೆ ಅವಳು ನೆನಪಾದದ್ದೇ ಈಗ ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಅವಳನ್ನ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ!. ಬೇರೆ ಸ್ಟಾಪಿಗೆ ಇಳಿಯುವ ಬದಲು ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲೇ ಬಸ್ ನಿಂದ ಇಳಿದಿದ್ದಳು - ಬಹುಶಃ ಅದೇ ಅದೃಷ್ಟ.

'ನಡಿ ಒಳಗ, ಚಾ ಕುಡಿಯುನ' ಅಂದೆ

'ಬ್ಯಾಡ ಇಲ್ಲೇ ಫುಟ್ ಪಾತ್ ಮೇಲೆ ಚಾ ಕುಡುದ್ರಾತು, ನಿನಗೂ ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದಾಕಾ ಆರಾಮಾಕತಿ'

ಬೇಡವೆಂದರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಂದ ಹನಿ ಉದುರಿದವು.

'ಬ್ಯಾಡ ಈಗ ಅಳಬ್ಯಾಡ, ನಾನು ಅಳ್ತಿನಿ ನೋಡು ಮತ್ತ' ಅಂದ್ಲು

ನಾನು ಕಣ್ಣೊರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಕ್ಕೆ. ಚಾ ಕುಡಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಪರ್ಸ್ ಗೆ ಕೈಹಾಕುತ್ತಾ 'ಅವತ್ತು ಅಷ್ಟ, ಇವತ್ತು ಅಷ್ಟ ನಾನೇನು ಸಿಗರೆಟಿಂದು ರೊಕ್ಕ ಕೊಡುದಿಲ್ಲ' ಅಂದ್ಲು

'ಏನೂ ಬ್ಯಾಡ ಎಲ್ಲಾ ನಾನ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಬಿಡು' ಅನ್ನುತ್ತಾ ಸಿಗರೇಟ್ ಎಸೆದು ಜೇಬಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು 'for the sake of college days. please, let the tradition continue' ಅಂದ್ಲು. ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಹಸಿಯಾಗಿದ್ದವು.ನನಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅವಳನ್ನ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಬಿಡ್ಲಾ ಅನ್ನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. ನಾನು ಸಿಗರೇಟಿನ ದುಡ್ಡನ್ನಷ್ಟೇ ಕೊಟ್ಟೆ. ಕೆಲಹೊತ್ತು ಮಾತಾಡಿದೆವು, ನಕ್ಕೆವು, ಆಗಾಗ ಕಣ್ಣು ಹಸಿಯಾದವು. ನಾನು ಕೇಳಿದ ಮೇಲೇನೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಗಂಡ-ಸಂಸಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದು, ಈಗ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಗರ್ಭಿಣಿ. ಸಂತೋಷವಾಗಿದಾಳೆ.

'ನೀನು ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದೋದು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ, ನನಗ ಬಿಯರ್ ಕುಡ್ಸಲಿಲ್ಲ ನೋಡು ನೀನು' ಅಂದ್ಲು. ನಾನು ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕೆ.

ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ತಾವು ಒಮ್ಮೆಯಾದರು ಸಿಗರೇಟ್ ಮತ್ತು ಅಲ್ಕೋಹಾಲಿನ ರುಚಿ ನೋಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ಆಸೆಯಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಅವಳಿಂದಲೇ.

'ಈಗರ ಕುಡ್ಸು ನಡಿ' ಅಂದಳು

'ಏ ಹುಚ್ಚಿ' ಅನ್ನುತ್ತಾ ತಲೆಗೆ ತಟ್ಟಲು ಕೈ ಮುಂದೆ ಮಾಡಿ ಯಾಕೋ ಬೇಡ ಅನ್ನಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

'ಬಸರಿ ಬಯಕೆ ತಿರ್ಸ್ಬೇಕಪಾ' ಅಂದು ನಕ್ಕಳು. ಅವಳ ಗಲ್ಲದ ತುಂಬಾ ತಾಯಿ ಆಗುವ ಸಂಬ್ರಮ.

ನಾವಿಬ್ಬರು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದಿದ್ದವು. ನಾನು ಏನು ಮಾತಾಡಬೇಕು, ಏನು ಆಡಬಾರದು, ಯಾವುದು ನೆನಪಾಗಬೇಕು, ಯಾವುದು ಆಗಬಾರದು ಅನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ಯೋಚಿಸಿ ಮಾತಾಡುತಿದ್ದೆ.

ಅವಳು ದಿನಾ ಭೇಟಿಯಾಗುವವರ ಹಾಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಥೇಟ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಾಗೆ. ಸಂಜೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ಮಾತಾಡಿದೆವು. ಇಬ್ಬರು ಕೂಡ ಮನೆಗೆ ಬಾ, ಎಲ್ಲಿದೆ ನಿಮ್ಮನೆ?, ಏನ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದಿಯ? ಅಂತ ಹೇಳಲು ಇಲ್ಲ, ಕೇಳಲು ಇಲ್ಲ. ಅವಳು ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಚಾ ಕುಡುದು ಆಟೋ ರಿಕ್ಷಾ ಹತ್ತಿದಳು. ಆಟೋ ರಿಂಗ್ ರೋಡಿನತ್ತ ಹೊರಟಿತು. ಮನೆಗೆ ಹೊರಡಲು ಇನ್ನೇನು ತಿರುಗಬೇಕು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಏನೋ ನೆನಪಾಗಿ ಯಾವುದರ ಪರಿಯು ಇಲ್ಲದೆ 'ಸ್ಟಾಪ್ . . . ಸ್ಟಾಪ್' ಅಂತ ಕೂಗುತ್ತ ಓಡಿದೆ. ಅಟೋ ನಿಂತಿತು, ಅವಳು ಕೆಳಗಿಳಿದು 'ಏನಾತು?' ಕೇಳಿದಳು.

'ನಿನ್ನ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೊಡು' ಅಂದೆ.

ಹಾಗೆ ನಾನು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ, ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಕೊನೆ ದಿನ ನಾವಾಡಿದ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ತಟ್ಟನೆ ನೆನಪಾದವು.

ಧಾರವಾಡದಿಂದ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಕಾಲೇಜಿನ ಹತ್ತಿರದ ಸಪ್ತಾಪುರದಲ್ಲಿ ಚಾ ಕುಡಿದೆವು, ಅವತ್ತು ಕೂಡ ನನ್ನ ಬೆರಳ ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಗೆಯಾಡುವ ಸಿಗರೆಟಿತ್ತು.

ಮಾತಾಡ್ತಾ 'ಮತ್ಯಾವಾಗ ಭೇಟಿಯಾಗ್ತಿವೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ' ಅಂದಿದ್ದೆ

'ಈ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸೇರದಾಗ ನಿನ್ನಂತಂವ ಸಿಗ್ತಾನ ಅನ್ಕೊಂಡಿರ್ಲಿಲ್ಲ, ಆದ್ರ ಅಕಸ್ಮಾತಾಗಿ ನೀ ಪರಿಚಯ ಆದಿ ಚಲೋ ಆತು. ಮುಂದನ ಹಿಂಗ ಅಕಾಸ್ಮಾತಾಗೆ ಸಿಗೂದು' ಅಂದಿದ್ದಳು.

ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ. ಈಗ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೇಳಿದಾಗ ಅವಳು ಅದನ್ನೇ ಹೇಳ್ತಾಳೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು.

ನನ್ನ ತೋಳು ಹಿಡಿದು 'ನಾವಿಬ್ರು ಅಕಸ್ಮಾತಾಗಿ ಸಿಕ್ರ ಚಲೋ' ಅಂದಳು. ಅವಳು ಮಾತು ಮುಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಇಬ್ಬರ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಹನಿಗಳು ಉದುರಿದವು.

'ಮತ್ತ ಧಾರವಾಡದಾಗ ಅಕಸ್ಮಾತಾಗಿ ಸಿಕ್ಕು ಗಿರ್ಮಿಟ್ ತಿಂದು ಚಾ ಕುಡಿಯು ದಿನ ಬರುತ್ತಾ ?' ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು.

ನನ್ನದು ಬೇರೆ ಊರು, ಅವಳದು ಬೇರೆ ಊರು ಓದಿದ್ದು ಧಾರವಾಡ ಈಗ ನೆಲೆ ಕಂಡಿರೋದು ಬೆಂಗಳೂರು. ಊರಿಗೆ ಅಂತ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ತೇವೆ. ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗೋದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ.

ಅವಳು ಯಾವಾಗ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾಳೋ, ನಾನ್ಯಾವಾಗ ಹೋಗ್ತಿನೋ ಆದ್ದರಿಂದ 'ಬಹುಶಃ ಆ ದಿನ ಬರಲ್ಲ' ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಅಂದೆ.

'ಇದಕ್ಕ ಇಷ್ಟ ಆಕ್ಕಿ ನೀ' ಅಂದಳು ಗರ್ಭಿಣಿ ಸುಂದರಿ.

ಅವಳನ್ನ ಆಟೋ ಹತ್ತಿಸಿ, ಆಕೆಯ ಅಂಗೈಯನ್ನ ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು 'ಆರೋಗ್ಯವಂತ, ಒಳ್ಳೆ ಭವಿಷ್ಯವಿರೋ ಮಗು ಹುಟ್ಟಲಿ' ಅಂತ ಹಾರೈಸ್ತೀನಿ ಅಂದೆ.

'ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್' ಅಂದಳು.

'ಆರೋಗ್ಯ ಹುಷಾರು' ಅಂದೆ

'ಸರಿ' ಎನ್ನುವಂತೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದಳು. ಆಟೋ ಹೊರಟು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಎಲ್ಲಾ ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಮನೆಗೆ ದೌಡಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವೆಹಿಕಲ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಯಿತು.

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಘಳಿಗೆ ಘಟಿಸಲು ಏಳು ವರ್ಷ ಕಾಯಬೇಕಾ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತಿನವರೆಗೂ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನಿದ್ದೆ, ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ಮನಸ್ಸು ಈಗ ಅವಳನ್ನೇ ದೇನಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂಥಾ ವಿಚಿತ್ರ. ಮತ್ತೆ ಯಾಕಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಳೋ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳು ನೆನಪಾಗದಿದ್ದರೇನೆ, ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಭೇಟಿಯಾಗದಿದ್ದರೆನೆ ಒಳ್ಳೇದು ಅನಿಸಿತು. ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಭೇಟಿಯಾದ ಅವಳು ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನದ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿಯೇಯಿದ್ದಳು, ತಾಯಿಯಾಗುವವಳಿದ್ದಳು. ಈಗಿನಷ್ಟು ಅವತ್ತು ನಾನವಳನ್ನ ಬಯಸಲಿಲ್ಲ, ಈವತ್ತಿವರೆಗೂ ಅವಳು ನನ್ನ ಮರೆತಿಲ್ಲ.

ರಸ್ತೆಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು, ಅವಳು ಕೂತ ಆಟೋ ಹೋದ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ನಿಂತಿದ್ದೆ - ಒಬ್ಬನೇ.

ಹಳೆಯ ಗಜಲ್ ಎಲ್ಲೋ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಿತ್ತು;

'ಏ ತುಮ್ಹಾರೆ ಘಮ್ ಕೆ ಚರಾಗ್ ಹೈ

ಕಭಿ ಭುಜ್ ಗಯೇ ಕಭಿ ಜಲ್ ಗಯೇ'

=====

=====

"ತಲ್ಲಣ"

¥Á¼ÀÄ ©¢ÝvÉÆAzÀÄ Nt ºÀ½îAiÉƼÀUÉ

ºÀ¼ÉAiÀÄ ªÀÄtÂÚ£À ªÀÄ£ÉUÀ¼ÀÄ DAiÀÄvÀ¦à ªÀÄuÁÚVªÉ

E°, ºÉUÀÎt, ºÁªÀÅUÀ¼ÀÄ ªÀÄ£ÀĵÀågÀAvÉ NqÁrPÉÆArªÉ

CPÀÌ-¥ÀPÀÌzÀ PÉ®ªÀÅ UÀnÖªÀÄÄmÁÖzÀ ªÀÄ£ÉUÀ½UÀÆ ®UÉάÄnÖªÉ

C¤jÃQëvÀ £ÉʸÀVðPÀ zÁ½UÉ ¥ÀƪÀð vÀAiÀiÁj¬Ä®èzÉ,

MmÁÖgÉ ¥Á¼ÀÄ ©¢ÝvÉÆAzÀÄ Nt ºÀ½îAiÉƼÀUÉ

vÁ®ÆPï D¦üûù¤AzÀ §AzÀ ¥ÀjºÁgÀ ZÀlUÀ¼À ¥Á¯Á¬ÄvÀÄ

D¸ÉAiÀÄ ¨É£ÀßwÛ vÀAzÀ PÀrªÉÄ PÁé°n gÉñÉä ¹ÃgÉ ºÀjzÀĺÉÆìÄvÀÄ

©¹®Ä, ªÀļÉ, UÁ½, ºÀUÀ®Ä-gÁwæAiÀÄ° UÀzÉÝV½AiÀÄzÉ ºÁ¹UÉAiÀÄ°

¨ÉªÀgÀĪÀ dqÀUÀnÖzÀ zÉúÀ ±ÁmïðPÀmï zÁj ºÀÄqÀÄPÀ¯ÁgÀA©ü¹vÀÄ

§jà HºÉUÀ¼Éà vÀÄA©zÀ ªÉÄmÉÆæ ¹n PÀ£À¸ÀÄUÀ¼À ¸É¼ÉvÀPÉÌ

§AzÀªÀ£ÀÄ PÁAQæÃmï PÁr£À°è PÀPÁÌ©QÌ

«®PÀëtªÁzÀ ªÀiÁqÀæ£ï ¯ÉÊ¥sóï ¸ÉÖöÊ°UÉ

FUÀ vÁ£É ªÉƯɺÁ®Ä ©lÖ ªÀÄPÀ̼ÀÄ PÀAUÁ®Ä

¤UÀðwPÀ C¯ÉªÀiÁjAiÀÄAvÉ ¥sóÀÄmï¥Áw£À mÁ¥Àð°£ï UÀÄr¸À®°è

ªÀÄ®VzÀgÉ ºÉÆgÀUÉ PÁtĪÀ ªÀÄÄAUÁ®Ä

¥sóÁåµÀ£ï zɪÀé CªÀÄjPÉÆAqÀ ºÀÄqÀÄV vÉÆj¸ÀĪÀ ZÀrØ-¨ÁæUÀ¼À

£ÉÆÃrzÁUÀ ºÀ¸ÀÛªÉÄÊxÀÄ£ÀPÀÆÌ ¥Éæöʪɹ¬Ä®èzÀ VfVf

¯ÉÆà ªÉøïÖ ¥ÁåAlÄUÀ½UÉ ¸ÉÆAl PÀ¼ÉzÀÄPÉÆÃAqÀ UÀAqÀÄ

vÉÆqɬĮèzÀ ºÀÄqÀÄUÀ¤UÉ ¸ÉgÀUÀÄ ºÁ¹zÀÄÝ ¥ÁvÉæ vÉƼÉAiÀÄ®Ä ºÉÆÃzÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è

UÀÄr¸À® ªÀÄÄAzÉ PÉʺÉÆvÀÄÛ PÀÆvÀ §wÛ ºÉÆÃzÀ ªÀÄÄzÀÄQAiÀÄ C¸ÀàµÀÖ

PÀtÄÚUÀ¼À°è ¹A§¼À MgɹPÉƼÀîzÉ DqÀÄwÛzÀÝ ªÀÄPÀ̼À §zÀÄPÀÄ ZɯÁ覰è

G¥ÀAiÉÆÃV¹ ©lÖ ²y® ¸ÀƼÉAiÀÄAvÀ ªÉÄʬĮèzÀ ªÀÄ£ÉUÀ¼À

C¹Ü¥ÀAdgÀzÀ £ÀqÀĪÉ, ¸ÀA§æªÀÄzÀ ¥À¼ÉAiÀÄĽPÉAiÀÄAvÀ PÀA§UÀ¼ÀÄ E£ÀÆß fêÀAvÀ

ºÀ½îAiÀiÁV G½AiÀÄzÀ ºÀ½îAiÀÄ ¸ÀA¢UÉÆA¢UÀ¼À°è ¸Àä±Á£À ªÀiË£À

PÀuÉÚzÀÄjUÉ PÀAqÀ ªÉʨsÀªÀ PÀ¼ÉzÀĺÉÆÃzÀ ªÉÄÃ¯É G½zÀzÀÄÝ ªÀiÁvÁqÀzÀ ªÀiË£À

(After reading this poem my brother Dinakar Moger sent above photo, Thanks Anna )

=====

=====

"ಮತ್ತೆ ಸಿಗುವೆಯಾ ಒಮ್ಮೆ, please"

ಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಅಡ್ಮಿಷನ್ ಆದ್ಮೇಲೆ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಸತಾಯ್ಸಿ, ಜಗಳ ಮಾಡಿ ಹೊಸ note ಬುಕ್, ಟೆಕ್ಸ್ಟ್ ಬುಕ್, ಪೆನ್ನು, ಪೆನ್ಸಿಲ್, ಕಂಪಾಸ್ ಬಾಕ್ಸ್, ಹೊಸ ಸ್ಕೂಲ್ ಬ್ಯಾಗು, ಟಿಫನ್ ಬಾಕ್ಸ್ . . . .ಒಂದ ಎರಡ ಖರೀದಿ ಮಾಡೋದು! . . .ಮತ್ತೆ ಅದೇನ್ ತಮಾಷೆ ಮಾತ!

'ಇನ್ನು ಟೈಮಿದೆ, ಆಮೇಲೆ ತೊಗೊಂದ್ರಾಗುತ್ತೆ ಬಿಡೋ' ಅನ್ನೋ ಮಾತು ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳ್ತಾನೆಯಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಬೇಗ ತೊಗೊಂಡು ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಗೆ ಹೇಳ್ಬೇಕು. ಅವನು ಯಾವ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ ಅಂಟಿಸಿದಾನೆ, ಇವನತ್ರ ಯಾವ್ದಿದೆ. ನನ್ನತ್ರ ಇರೋದು ಅವರಿಗಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಾ ? ಇಲ್ವಾ, ಹಾಗಾದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಜೋತು ಬೀಳು.

ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ದಾರೀಲಿ ಹೋಗ್ತಾಯಿದ್ರೆ, ಅಂಗಡಿಲಿ ಏನೇನ್ ಕಾಣುತ್ತೆ ಎಲ್ಲಾದುಕ್ಕು ಕೈ ತೋರಿಸಿ - 'ಅದು ಅದು ಅಮ್ಮ ಅದು' ಅನ್ನೋದು. 'ಇನ್ನೊಂದ್ಸಲ ಬಂದಾಗ ತೊಗೊಳೋಣ' ಅಂದ್ರೆ ಮುಗೀತು ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ 'ಕಣ್ಣೀರ ಧಾರೆ' ಮತ್ತು ಎರಡು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ಚಾಕೊಲೆಟ್ ! ಒಂದು ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆಗೆ ಅಥವಾ ಅಪ್ಪನ ಶರ್ಟಿಗೆ !! ಅರ್ಧ ನೆಲಕ್ಕೆ !! ಅರ್ಧ ನಮ್ಮ ಬಾಯಿಗೆ !! ಹೌದಲ್ವಾ ?

'ಸ್ಕೂಲಿಂದ ಬರ್ತಿದಾನೋ, ಗದ್ದೆ ಕೆಸರಲ್ಲಿ ಉರುಳಾಡಿ ಬರ್ತಿದಾನೋ, ನನ್ನ ಮಗ' ಅಂತ ಅಮ್ಮ confuse ಆಗ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟು ಕ್ಲೀನಾದ ಸ್ಕೂಲ್ ಯುನಿಫಾರ್ಮ್. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕ್ಲೀನ್ & ಟೈಡಿ, ಸಂಜೆ ಡರ್ಟಿ & ಡರ್ಟಿ! ಮನೆಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ತಿನ್ಲಿಕ್ಕೆ ಏನಾದ್ರೂ ಸ್ವೀಟ್ ಇರಲೇಬೇಕು, ಸ್ಕೂಲ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋದೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸ ಆಲ್ವಾ ?, ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗಲು ಅಡುಗೆ ಮನೇಲಿರೋ ಡಬ್ಬೀಲಿ ಏನಾದ್ರೂ ಸ್ವೀಟ್ ಇದ್ದೇ ಇರ್ತಿತ್ತು. ಅಟ್ ಲೀಸ್ಟ್, ಕೊಬ್ರಿ-ಬೆಲ್ಲ ಮಿಕ್ಸ್ ಮಾಡಿ; ಮಾಡಿದ ಉಂಡೆಗಳು ಇರ್ತಿದ್ವು. This tradition still exist.

ದಿನ ಮಲೋಗೋ ಟೈಮಿಗಿಂತ ಬೇಗ ಮಲಗಿದ್ರೆ, ನಾನು ಮಲಗಿರುವಾಗ್ಲೆ ಅಮ್ಮ ಬಂದು ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಏನಾದ್ರೂ ಜಗಳ ಮಾಡಿ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿದಿಯಾ ? ಪರಚಿಕೊಂಡು ಗಾಯ ಆಗಿದಿಯಾ? ಅಂತ ಚೆಕ್ ಮಾಡೋಳು. ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಆಗಿದ್ರೆ ಅರಿಶಿನ ಲೇಪನ, ಅದು ಅಮ್ಮನ ಆ ಕ್ಷಣದ ಟ್ರೀಟ್ ಮೆಂಟ್. ಊಟ ಮಾಡದೆ ಮಲಗಿದ್ರೆ, ಅನ್ನ, ಹಾಲು & ಮೊಸರು ಹದವಾಗಿ ಕಲಸಿ ಮೆದು ಮಾಡಿ, ನನ್ನನ್ನ ತೊಡೆ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಯಿಗಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು ಅಮ್ಮ. ನಾನಂತೂ ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲ್ಲೇ ಗುಳುಂ ಗುಳುಂ.

ದಿನಾ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗೋವಾಗ ಅಪ್ಪ ಎರಡು ಅಥವಾ ಐದು ರುಪಾಯಿ ಕೊಡ್ತಿದ್ರು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹತ್ತು ರುಪಾಯಿ - ಅವತ್ತಂತೂ ಹಬ್ಬ. ಸ್ಕೂಲ್ ಪಕ್ಕ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ಪಾರ್ಲರ್ ಇತ್ತು, ಮತ್ತಿನ್ನೇನು ಬೇಕು?

ಅಪ್ಪ, ಯಾವ್ದೋ ಕೆಲಸದ ಸಲುವಾಗಿ ಸ್ಕೂಲ್ ಕಡೆ ಬಂದಾಗ ಮೀಟ್ ಮಾಡೋಕೆ ಬರೋರು. ಸ್ಕೂಲ್ ನ 'ಆಯಾ' (Care taker) ಆಂಟಿ ಕ್ಲಾಸ್ ಗೆ ಬಂದು 'ನಾಗರಾಜ್ ತಂದೆ ಬಂದಿದಾರೆ' ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ಲು, ನಾನಂತೂ ಫುಲ್ ಖುಷ್; ಅಪ್ಪಿ-ತಪ್ಪಿ ಅದು ಕನ್ನಡ ಪಿರಿಯಡ್ ಇದ್ರಂತೂ ಇನ್ನೂ ಖುಷಿ. ಕನ್ನಡ ಮೇಡಂ, ಭಯಂಕರ - ನಾವು ಏನೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ರು ಅವರೇ ಫಸ್ಟ್ & ಫಾಸ್ಟ್ ಪನಿಷ್ಮೆಂಟ್ ಕೊಡೋರು,ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವರೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಇನ್ಚಾರ್ಜ್! ಆಮೇಲೆ ಪ್ರಕರಣದ ಗಂಭೀರತೆ ಆಧರಿಸಿ ಗ್ರೌಂಡ್ ಫ್ಲೋರ್ ನಲ್ಲಿರೋ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಲ್ ಕ್ಯಾಬಿನ್ನಿನ ಮುಂದೆ ಸಾಲಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸೋರು. 'ಮುಂದೈತೆ ಮಾರಿ ಹಬ್ಬ' ಅನ್ನೋ ರೀತಿಲಿ ನಾವು ಒಬ್ಬರ ಮುಖ ಒಬ್ಬರು ನೋಡ್ತಾಯಿದ್ವಿ. ಧೈತ್ಯ ದೇಹಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮೇಡಂ, school ಪ್ರಿನ್ಸಿ. ನಮ್ಮ ಕೈ ತಿರುಗಿಸಿ, ಕಟ್ಟಿಗೆ ರೂಲರ್ ನಿಂದ ಬಾರ್ಸ್ತಾಯಿದ್ರೆ ನಮಗೆ ನಕ್ಷತ್ರ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪ ಕೆಳಗಡೆ ನನಗೋಸ್ಕರ ಕಾಯ್ತಾ ನಿಂತು ಯಾರದೋ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುವಾಗಾ, ನಾನು ಸ್ಕೂಲಿನ ಎರಡನೇ ಫ್ಲೋರ್ ನಿಂದ 'ಅಪ್ಪಾಜಿ . . . .ಅಪ್ಪಾಜಿ' ಅಂತ ಅವರು ನನ್ನ ನೋಡೋವರ್ಗೂ ಕೂಗ್ತಾಯಿದ್ದೆ, ನಂತರ, ಒಂದೇ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಗ್ರೌಂಡ್ ಫ್ಲೋರ್ ಗೆ ಬರೋದು. ಬೇರೆ ಯಾರಾದ್ರು ನೋಡಿದ್ರೆ ಫಸ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಅಪ್ಪನ್ನ ನೋಡ್ತಿದೀನಿ ಅನ್ಕೋಬೇಕು.

ಮನೇಲಿ ಅಪ್ಪನ ಷರ್ಟ್ ನಿಂದ ಎರಡು ರುಪಾಯಿ ಎಗರಿಸಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬಾಗಿಲು ವರೆಗೆ ಹೋಗಿ 'ಅಪ್ಪಾಜಿ, ಎರಡು ರುಪಾಯಿ ತೊಗೊಂದಿದಿನಿ' ಅಂದು ಓಡು ಓಡು ಅಂಗಡಿ ಮುಟ್ಟೋ ವರೆಗೂ ಓಡು.

ನಾನು ತುಂಬಾ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಾಯಿದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಶನಿವಾರ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಆಗ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳಬೇಕು, ರೆಡಿಯಾಗಿ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಸ್ಕೂಲ್ ಗೆ. ನಾನು ಶನಿವಾರ ಎದ್ದಾಗಿನಿಂದ ರೇಡಿಯಾವರ್ಗೂ ಅಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋವಾಗ ಅಳ್ತಾಯಿದ್ರೆ 'ಯಾಕೋ' ಅಂದ್ರೆ 'ಸುಮ್ನೆ' ಅಂತಿದ್ದೆ !! ಹಾಗೆ ನಾನು ಐದನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ವರೆಗೆ ಅತ್ತಿದಿನಿ! ದಿನ ಅಮ್ಮ ತಿಂಡಿ ರೆಡಿ ಮಾಡಿದ್ರೆ, ಅಪ್ಪ ಡ್ರೆಸ್ ತೊಡಿಸಿ ತಲೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ನೀಟಾಗಿ ಬಾಚ್ತಾಯಿದ್ರು.

ಒಮ್ಮೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ರು - 'ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿದವರು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿರ್ತಾರೆ, ಅವರಿಗೆ ಖುಷಿಯಾಗೋ ತರಾ ಊಟ ಮಾಡ್ಬೇಕು', ಹಸಿವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇರಬೇಡ ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ರೆ, ಊಟದಲ್ಲಿ ಅದೂ ಬೇಡ ಇದು ಬೇಡ ಅನ್ಬಾರ್ದು, ಎಲ್ಲಿಗಾದ್ರೂ ಹೊರಟರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಹಣಯಿರ್ಬೇಕು. students ಹತ್ರ ಯಾವಾಗಲು ಪೆನ್ನು, ಪೇಪರ್, ವಾಚ್ & ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಬಾಚನಿಕೆಯಿರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಅಪ್ಪ.

ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಟೈಮ್ ನೋಡಬಹುದು, ಚಿಕ್ಕ ಬಾಚಣಿಕೆಗಳು ನನ್ನ ಕೂದಲನ್ನ ಮಣಿಸೋಕೆ ಕಷ್ಟ ಪಡ್ತವೆ, ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನತ್ರ ಅವೆರಡಿಲ್ಲ. ಪೆನ್ನು-ಪೇಪರ್ ನನ್ನತ್ರ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಉಳಿದಿಕೊಂಡಿವೆ, ಯಾವಾಗಲು ಇರ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಹೆಸರು 'ಪೆನ್ನುಪೇಪರ್'. ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಜೋತೆಯಿಲ್ದೆ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟರೆ, ಇರುವ ಹಣವನ್ನ ಒಂದೇ ಕಡೆ ಇಟ್ಕೋಳ್ಳೋಕೆ ಅಪ್ಪ ಬಿಡ್ತಾಯಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಶರ್ಟಿನ ಜೇಬಲ್ಲಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಚಡ್ಡಿಯ ಜೇಬಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊಬೇಕು. ಒಂದ್ಕಡೆ ಇರೋ ಹಣ ಕಳ್ದೊದ್ರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಇರುತ್ತಲ್ಲ, ಹೆಂಗೆ ?

ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೇರಣೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಬಂಕ್ ಮಾಡಿ ಸಿನಿಮಾ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಸಿನಿಮಾ ಥಿಯೇಟರ್ ಹತ್ರ ಕಾಯ್ತಾಯಿರ್ತಿದ್ರು ನಾನು ಕ್ಲಾಸ್ ಬಂಕ್ ಮಾಡಿ ಹೋಗ್ತಾಯಿದ್ದೆ. (ಇದು ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಫ್ಯಾಮಿಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತೆ). What a family ? ನನ್ನ ಸ್ಕೂಲಿನ attendance book ನೋಡಿದ್ರೆ ನಾನು absent ಆಗಿರೋದು almost all ಶುಕ್ರವಾರ.

ತಯಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ essay competition ನಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ, ಏನು ಬರೆಯದೆ ಖಾಲಿ ಪೇಪರ್ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದು ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾಡಿದೆ. ಒಂದು ವಾರ ಬಳಸಿ ನನಗೆ ಇದು ಬೇಡ, ಬೇರೆ 'ಷೂ' ಬೇಕು ಅಂತ ಹಠ ಹಿಡಿದೆ. ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಮುಗಿಸಿ ಬರುವಾಗ ಸುಸ್ತಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಾ ಮಾಡ್ತಾ ಊರಿನ ಸ್ಟಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಇಳಿಯದೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೋ ಊರಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಯ ಅಪ್ಪನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮನೇಲಿ ರಾತ್ರಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ , ಅವರ ಮನೆಯಿಂದ ಫೋನು ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ನನ್ನ ಹುಡುಕಾಟ ನಿಂತಿದ್ದು. ಅಪ್ಪನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮನೇಲಿ ಅವತ್ತು non-veg ಊಟ, ನಾನು ಅವತ್ತಿಗೆ ಪಕ್ಕ ವೆಜ್ .ಅವರು ನನಗೋಸ್ಕರ ಅನ್ನ-ಮೊಸರು ಕಲೆಸಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ರು.

ನಾನು veg & non-veg ಆಗಿದ್ದು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮೂರನೇ ವರ್ಷದ ಶುರುವಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಈಗ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಂದು - ಒಂದುವರೆ ಕೋಳಿ ಕೊಲೆಯಾಗುತ್ತೆ ನನ್ನಿಂದ.ಕಲ್ಚರಲ್ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮ್ ನಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹ. ಯಾಕೋ ಏನೋ ಟ್ಯುಶನ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಅಂದ್ರೆ ಅಸಹ್ಯ. ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಹೋಗು ಅಂತ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲವಾದರು ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ಅಡ್ಮಿಶನ್ ಮಾಡಿಸಿದೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಇದೇ, ಅಪ್ಪನ ದುಡ್ಡು ಮಗನ ಜಾತ್ರೆ!

ನಟರಾಜ್ ಪೆನ್ಸಿಲ್ಲು, ರೆನಾಲ್ದ್ಸ್ ಪೆನ್ನು, ವಿದ್ಯಾ ಲೇಖಕ್ ನೋಟ್ ಬುಕ್, ಫ್ರೀ ಯಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ಸ್, ಖರೀದಿಸಿದ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ಸ್, no exam fear, no result fear . . . . but, every day home work ? - oh my god. it was more than fear.

ಚಿನ್ನಿ-ದಾಂಡು, ಗೋಲಿ, ಗಿಳ್ಳಪಟ್ಟ, ಕೇರಂ, ಚೆಸ್, ಬುಗುರಿ, ಗಾಳಿಪಟ, ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಟ್ರ್ಯಾಕ್ಟರ್ ಗೆ ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡಿದ ಮೆಡಿಸಿನ್ ಬಾಟಲಿಯ ರಬ್ಬರ್ ಮುಚ್ಚಳಗಳೇ ಚಕ್ರ, ಹಳೆಯ, ಹಂಚದೆ ಉಳಿದ ಲಗ್ನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಫ್ಯಾನು, ಲಗೋರಿ, ಕಾಟನ್ ಕ್ಯಾಂಡಿ / ಬೊಂಬಾಯಿ ಮಿಠಾಯಿ, ಬರ್ಪಿ / ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್, ಪೇಪರ್ ದೋಣಿ, ಜಗಳ - ಉಪ್ಪು ಉಪ್ಪು ಕಣ್ಣೀರು, ಹೆದರಿಕೆ, ಮೊಂಡುತನ, ಭಂಡ ಧೈರ್ಯ, etc . .etc, ಎಲ್ಲಗಳ ವಿಚಿತ್ರ ಕಾಂಬಿನೇಶನ್ ಗೆ ಬಾಲ್ಯ ಅನ್ನಬಹುದು.

ಹುಣಸೆ ಹಣ್ಣು, ಮಾವಿನ ಕಾಯಿ ಎಗರಿಸುವ ಸಂಬ್ರಮ, ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮರಕ್ಕೆ ಕಲ್ಲೆಸದದ್ದು ಬಂದು ನನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ ಮೂಗಿನಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಕಾರಂಜಿ, ರಜೆಗೆ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿಯ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಜೇನು ಬಿಡಿಸಲು ಹೋಗಿ ಮುಖಕ್ಕೆ ಜೇನು ಹುಳು ಕಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಖ ಊದಿಸಿಕೊಂಡು ಅಜ್ಜಿ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾಡಿ ಜೇನು ತರಿಸಿಕೊಂಡು ತಿಂದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದು. ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರು ಹೊರಗಡೆ ಹೋದಾಗ ಸ್ಟೌವಿನ ಮೇಲೆ ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ಲೀಟರ್ ಕಾದ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಇತ್ತು, ನಾನು ಹಪ್ಪಳ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೋಗಿ ಇಡೀ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನ ಎಡಗಾಲಿನ ಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಲಿಕೊಂಡು ಮನೆ ತುಂಬಾ ಭರತನಾಟ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕಾಲು ಹಪ್ಪಳದ ತರಾ ಸುಟ್ಟಿತ್ತು. ನಾಗರಾಜ್ ಹೋಗಿ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳು 'ಹಪ್ಪಳರಾಜ' ಆಗಿದ್ದೆ. ಈಗಲೂ ಸ್ಟೌವ್ ಮೇಲೆ ಎಣ್ಣೆ ಇದ್ರೆ 'ದೂರ ಇರು' ಅಂತಾಳೆ ಅಮ್ಮ. ಆದ್ರೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಹೆಡ್ ಕುಕ್ !!

summer ನಲ್ಲಿ ತುಂಗ-ಭದ್ರ ನದಿಯ ನೀರು ಕಡಿಮೆ, ರಭಸ ಕಡಿಮೆ ನಾವು ಅಂಬೋ ಅಂತ ಬೀಳ್ತಾಯಿದ್ವಿ, ಮನೆಯಿಂದ ಐದು ನಿಮಿಷ ನಡೆದರೆ ಸಾಕು ಕಾಲು ನದಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತೆ. ಆಗಾಗ ಕೆಲವು ವೀಕೆಂಡ್ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಗದ್ದೆಯ ಮರದಡಿಯಲ್ಲಿ lunch, ಗದ್ದೆಯ ನೀರಿನ ಪಂಪ್ ನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ. ಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಪಿಕ್ ನಿಕ್ ಹೊರಟರೆ ನನ್ನ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ನ ಒಂದು ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಸರಿಬಾತ್, ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಾನ್ನ. ನಾನು ಬ್ರೆಡ್ಡು-ಜಾಮ್, ಕೇಕ್ ,ಚಿಪ್ಸ್,ಸಮೋಸ, ಪಿಜ್ಜಾ, ಬಿಸ್ಕೆಟ್ ಗಳನ್ನ ನನ್ನ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊಂಡೇಯಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮ ಅವುಗಳಿಗೆ importance ಕೊಡ್ಲೇಯಿಲ್ಲ.

ಈಗ ಊಟ ಮಾಡದೆ ಮಲಗಿದರೆ, ಅಮ್ಮ- 'ಊಟ ಮಾಡು ಏಳು' ಅಂದ ತಕ್ಷಣ ಎಚ್ಚರ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತೆ, ಅರೆಬರೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ಅನ್ನ ಗುಳುಂ ಗುಳುಂ ಮಾಡೋ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತಿನ್ಯಾವಾಗ ? ಅಪ್ಪ ಈವಾಗ ಐದು, ಹತ್ತು ರುಪಾಯಿ ಕೊಡೋದೆಯಿಲ್ಲ, ಬದುಕು ಎಷ್ಟು ಕ್ರೂರಿ ಅನ್ನಿಸೋದೇ ಆಗ. 'ಮತ್ತೆ ಸಿಗುವೆಯಾ ಒಮ್ಮೆ, ಪ್ಲೀಸ್' ಬಾಲ್ಯಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಕೇಳೋದು ಅವಾಗ್ಲೇ. ಅಥವಾ ಇಂಥವೇ ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, what do you say?

ಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತ ಎಲ್ಲಾ ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಯಾವ ಪದ್ಯ ಮತ್ತು ಆ ಪದ್ಯದ ಲೇಖಕಿ ಈ ಎರಡು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೆನಪಿರೋದು ಅಂದ್ರೆ ಅದು ಒಂದೇ. ಬಹುಶಃ ಆ ಪದ್ಯವನ್ನ ಮತ್ತು ಲೇಖಕಿಯನ್ನ ನಾನು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಮರೆಯಲಾರೆ. ಆ ಪದ್ಯ ಯಾವುದು ಅಂದ್ರಾ ? 'ಸುಭದ್ರಕುಮಾರಿ ಚೌಹಾನ್' ವಿರಚಿತ 'ಮೇರಾ ನಯಾ ಬಚಪನ್' ನೀವು ಓದಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಓದಿ. ಇಂಟರ್ ನೆಟ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತೆ.

ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮೋಡ ಕವಿದ ಹವಾಮಾನ, ತುಂತುರು ಮಳೆ, ಮುಸುಲಧಾರೆ. ಹುಡುಕಿದರೂ ಒಂದು ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ದೋಣಿ ತೇಲಿ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಚಡ್ಡಿ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾದವು. ಅದೆಷ್ಟು, ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ದೋಣಿಗಳು ತೇಲಿದವೋ, ಮಳೆಗೆ ನೆಂದು ಒಂದೇ ಸಂಜೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಲ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿದೆವೋ.

ಮಳೆಯ ಸಂಜೆ ಅಂಗಳಲ್ಲಿ ಕೈ ಚಾಚಿ ಗಿರ ಗಿರ ತಿರುಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ, ಕಾಗದ ದೋಣಿಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪುಗಳು; ನೆನಪಿನ ದೋಣಿಯಲಿ ಶಾಶ್ವತ, ನೀವೆನಂತೀರ ? ನನ್ನ ಕಾಗದ ದೋಣಿಯ ಕೆಲವು ನೆನಪುಗಳನ್ನ random order ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ . . ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ ನೆನಪಾದರೆ, ಬೈಟು ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯೋಣ. ಬಿಲ್ ನಿಮ್ದೆ! ಓಕೆನಾ ?

ಒಟ್ಟಾರೆ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರ ಚಡ್ಡಿ / ಲಂಗದ ದಿನಗಳೇ ಹಾಂಗ, ಮರೆತೇನೆಂದರೆ ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗ?

ಇದನ್ನ ಬರೆಯುವಾಗ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಕೊನೆವರೆಗೂ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮಹನೀಯರಿದ್ದರು, 'ಸುಧರ್ಶನ್ ಫಾಕಿರ್' ಮತ್ತು 'ಜಗಜಿತ್ ಸಿಂಗ್'. ಸುಧರ್ಶನ್ ಬರೆದಿದ್ರು ಜಗಜಿತ್ ಹಾಡ್ತಾಯಿದ್ರು,

"ಏ ದೌಲತ್ ಭಿ ಲೇಲೋ ಏ ಶೌಹರತ್ ಭಿ ಲೇಲೋ

ಭಲೇ ಚೀನ್ ಲೊ ಮುಜಸೇ ಮೇರಿ ಜವಾನಿ

ಮಗರ್ ಮುಜ್ಕೋ ಲೌಟಾದೋ ಬಚಪನ್ ಕ ಸಾವನ್

ಓ ಕಾಗಜ್ ಕೀ ಕಷ್ತಿ ಓ ಬಾರಿಷ್ ಕ ಪಾನಿ"

=====

=====

One hour with Dead love !!

ಇರೋ ಸಮಯವನ್ನ ಸರಿಯಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸ್ಬೇಕು, ಕಾಲಹರಣ ಮಹಾಪಾಪ- ಹೀಗೆ ಸಮಯದ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಮಹತ್ವದ ಮಾತುಗಳಿವೆ. ಆದ್ರೂ, ನಾವು ತುಂಬಾ ಟೈಮ್ ವೆಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಟೈಮ್ ವೆಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ತಿದೀನಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ರು ಮತ್ತೆ ಹಾಳುಮಾಡ್ತಿವಿ. but, time is TIME, no compromise - no alternative.

ಕೆಲವು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಹಾಗೆ ಜೊತೆ ಇರೋ ತನಕ ಜಗಳ ಮತ್ತು ಜಗಳ. ಆದರೆ, ಒಂದು ದಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಜೀವ ದೂರ ಆಗುತ್ತೆ; ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕೆ ಭಗವಂತ ಮತ್ತೆ ಒಂದು ತಾಸು ಹೋಗಿ ಬಾ ಅಂತ ಆ ಜೀವವನ್ನ ಭೂಮಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡ್ತಾನೆ ಅಂತಿಟ್ಕೊಳ್ಳಿ ಆಗಲೂ ಜಗಳ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ ? ನಂತರ ಸುಮ್ನೆ ಜಗಳ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತಾಡೋಣ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಾಸು ಮುಗಿದುಹೊಗಿರುತ್ತೆ. ಆಗಲೇ ತಿಳಿಯೋದು ಒಂದು ತಾಸು ಅಂದ್ರೆ ಎಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದು ಅಂತ, ಥೇಟ್ exam hall ನಲ್ಲಿ ಅನಸ್ತದಲ್ಲ ಹಾಗೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಆಫಿಸ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಾಸು ಹೆಚ್ಚು ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಆದ್ರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಲ ಟೈಮ್ ನೋಡ್ಕೊಂಡಿರ್ತಿವೋ ಏನೋ.

we need to take right decisions, do right things at right time; am i right ?

all of us know it well but, we ARE as we WERE; am i right again ?

ಸಾವಿಗೆ ಸಂಭಂದಪಟ್ಟ ಕವಿತೆಗಳನ್ನ ಓದ್ತಾಯಿದ್ದೆ, ನೀವು ಓದಿ! ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕವಿ, ನಾಟಕಕಾರ Stephen phillips ಅವರ ಕವಿತೆ ಇದು. ಓದಿ.

"A Dream"

My dead love came to me, and said:

'God gives me one hour's rest,

To spend with thee on earth again:

How shall we spend it best ?'

'Why, as of old,' I said; and so

We quarreled, as of old:

But, when I turned to make my peace,

That one short hour was told.

-- by Stephen phillips